โดนอุ้มซื้อไอติมจนเจ็บหว่างขา ! “แพร เอมเมอรี่” เปิดใจเล่าปมวัยเด็ก เคยโดนล่วงละเมิดทางเพศ
แม้ว่าจะหายหน้าหายตาจากหน้าจอไปพักใหญ่ๆ แล้ว แต่ทว่านักแสดงสาว “แพร เอมเมอรี่” ก็ยังคงอัพเดตความเคลื่อนไหวผ่านทางโซเชียลให้บรรดาแฟนคลับได้ติดตามอยู่เสมอ
“หมู Sweet Mullet” โดนโจรขึ้นบ้าน ฉกทรัพย์สินพร้อมเพลงใหม่ที่กำลังจะปล่อย
“แซม ยุรนันท์” ภูมิใจในฐานะเจ้าของโรงแรมในเยอรมัน กว่าจะได้รับการยอมรับไม่ใช่เรื่องง่าย
“กรณ์” อวยพรหวานซึ้งวันเกิด “ศรีริต้า” ปากหวานชมเปาะทั้งสวย ทั้งเด็ก
แซ่บไม่แผ่ว “แต้ว” สาดซีนเด็ดนุ่งเสื้อแหวกอกลึกสุดใจเกือบถึงสะดือ
เด็ก "ไม่รู้" ว่าสิ่งที่เขากำลังเจออยู่มันคืออะไร เด็ก "ไม่รู้" ว่าอะไรคือความเหมาะสม หรือไม่เหมาะสม เด็ก "ไม่รู้" ด้วยซ้ำ ว่ามันโอเค หรือไม่โอเคสำหรับตัวเขา....ถ้าไม่มีใครบอกหรือสอน แต่ที่เกิดขึ้นแน่นอนคือความรู้สึกบางอย่างที่เด็กคนนั้นไม่เข้าใจในวันนั้น จะส่งผลกับเขามาจนโตไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ในวันที่เราเป็นผู้ใหญ่ และมีความเข้าใจในโลกมากขึ้น ก็อยากให้เรานึกถึงจิตใจของเด็กให้มากๆ....เพราะเขากำลังเรียนรู้....จากเรา...ทั้งที่เราตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจ....มันจะส่งผลอะไรบางอย่างกับเด็กคนนึงได้ทั้งนั้นค่ะ และอย่าเอาบรรทัดฐานของตัวเอง ไปเทียบกับเด็กว่าถ้าเราโอเคแบบนี้ เด็กก็ต้องโอเคเหมือนกัน...” ซึ่งหลังจากที่เผยโพสต์ดังกล่าวไปแล้วนั้นก็มีแฟนๆ ที่ติดตามเข้ามาแสดงความคิดเห็นและให้กำลังใจสาวแพรกันจำนวนมาก
ล่าสุด (27 ต.ค. 2564) สาวเจ้าก็ได้เคลื่อนไหวอินสตาแกรมส่วนตัวด้วยการโพสต์เล่าเหตุการณ์ฝังใจในวัยที่เคยถูกล่วงละเมิดทางเพศ โดย “แพร เอมเมอรี่” ก็ได้ร่ายยาวเล่าว่า...
“ร่างกายนี้เป็นของเรา และเราก็มีสิทธิ์ทุกอย่างกับร่างกายนี้ เรามีสิทธิ์ที่จะบอกว่ามันโอเค หรือไม่โอเค ถ้ามีใครมาก้าวก่าย หรือมายุ่งกับร่างกายของเรา ไม่ว่าจะมาจากความหวังดีหรือไม่ เราก็มีสิทธิ์ที่จะบอกว่ามันไม่โอเค และเราไม่จำเป็นจะที่จะต้องอธิบายเหตุผลด้วยซ้ำว่าทำไมมันไม่โอเค...ถ้าเรารู้สึกไม่ดี แต่กว่าที่แพรจะคิดได้แบบนี้ คือตอนที่โตแล้วนะ...เพราะตอนเด็กแพรเคยเป็นเด็กคนหนึ่งที่ถูกล่วงละเมิดทางเพศ...ที่เพิ่งเข้าใจว่ามันคือ sexual harassment ในตอนโต
*ข้อความด้านล่างอาจมีเนื้อหาที่ trigger ความรู้สึกได้สำหรับบางคนได้ ข้ามไปด้านล่างได้เลยนะคะ แพรเคยเป็นเด็กคนนึงที่ตื่นเต้นเวลารถไอติมผ่านมาหน้าบ้าน แพรจะวิ่งออกไปซื้อไอติมทุกครั้งที่มีรถผ่าน และด้วยความที่เราเป็นเด็กตัวเล็กๆ (ไม่เกิน 10 ขวบ) เราได้แต่กระโดดกับปีนตู้ไอติมเพื่อก้มลงไปเลือก
วันนั้นแพรจำได้แค่ว่า คนขายไอติมบอกว่าจะช่วยอุ้มให้เลือกไอติม แต่แพรจำไม่ได้ว่าเขาใช้การอุ้มวิธีไหนที่ทำให้แพรรู้สึกเจ็บที่หว่างขามากๆ เราจำได้ว่าวันนั้นเราใส่กระโปรง....เขาอุ้มเราอยู่สักพัก แล้วก็วางเราลง แพรจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าวันนั้นได้กินไอติมไหม ...จำได้แค่ว่าเจ็บ และไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไร...และไม่เคยพูดหรือบอกใคร
หลังจากนั้น แพรไม่เคยวิ่งออกไปซื้อไอติมอีก และโตมาเป็นคนที่ไม่ชอบใส่กระโปรง ไม่ชอบถ้ามีใครมาถูกตัวโดยที่เราไม่รู้ตัว และมีความกลัวและระแวงถ้าเจอผู้ชายแปลกหน้า....ถึงแม้วันนี้จะโตแล้ว และเข้าใจว่าเหตุการ์ณบางอย่างในวันนี้ไม่ได้เกี่ยวกับวันนั้น...แต่มันก็เป็นความรู้สึกแบบอัตโนมัติที่เกิดขึ้นเอง....
ที่พูดมาทั้งหมด...เพราะจากเหตุการณ์ที่เจอนี้ทำให้รู้แจ้งจากใจตัวเองเลยว่า...
