แรงงานอพยพค่าแรงรายวันหลายแสนคน พบว่าตัวเองต้องตกงาน หรือสูญเสียแหล่งรายได้อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เมื่อรัฐบาลอินเดีย ภายใต้การนำของนายกรัฐมนตรีนเรนทรา โมดี ประกาศมาตรการล็อคดาวน์ หรือปิดประเทศ เมื่อวันที่ 24 มีนาคมที่ผ่านมา เพียงชั่วข้ามคืน เมืองต่าง ๆ ที่แรงงานราคาถูกเหล่านี้ไปช่วยสร้างความเจริญ ดูเหมือนจะหันหลังให้พวกเขา ขบวนรถไฟและรถบัสโดยสาร ซึ่งควรจะนำพาพวกเขากลับถิ่นฐานบ้านเกิด ก็ระงับการให้บริการตามมาตรการล็อคดาวน์
เพราะกลัวความอดอยากหิวโหย แรงงานทั้งชาย, หญิงพร้อมเด็ก ๆ ลูก ๆ ของพวกเขา ไม่มีทางเลือกอื่น ถูกบีบให้ต้องเริ่มเดินทางไกลที่ยากลำบากและอันตรายกลับหมู่บ้านของตัวเองที่ห่างไกลออกไปหลายร้อยกิโลเมตร บางคนปั่นจักรยาน หรือนั่งรถตุ๊กตุ๊ก, รถบรรทุก และพาหนะอื่น ๆ ที่พออาศัยกลับบ้านได้
แต่หลายคน การเดินคือทางเลือกเดียวเท่านั้น บางคนเดินทางไกลหลายร้อยกิโลเมตร ขณะที่มีบางคนต้องเดินทางกว่า 1,000 กิโลเมตร และพวกเขาบางคนก็ไม่ได้ไปเพียงลำพัง แต่ยังมีลูกเล็ก และบางคนมีภรรยาที่กำลังตั้งครรภ์ติดสอยห้อยตามไปด้วย ยิ่งเพิ่มความลำบากในการเดินทางและเรื่องอาหารการกิน เก็บข้าวของที่คิดว่ามีค่าที่สุดที่เก็บสะสมไว้ ยัดใส่กระเป๋าเก่า ๆ หันหลังให้โรงงาน บ่ายหน้าสู่รัฐบ้านเกิดที่ห่างไกล
นายโมฮาน ปาสวัน คืนชายอีกคนที่ต้องเผชิญโชคชะตา แต่เขาหนักหนาสาหัสกว่าคนอื่น นอกจากต้องตกงานแล้ว ยังมีอาการบาดเจ็บด้วย จึงไม่สามารถเดินทางกลับบ้านได้ ตัวเขาเกรงว่าอาจต้องอดข้าวตายก่อนแน่ ๆ หลังจากรัฐบาลอินเดียประกาศมาตรการล็อคดาวน์ในเดือนมีนาคม นายโมฮานยึดอาชีพขับรถลากอัตโนมัติ กำลังพักฟื้นจากอุุบัติิเหตุในเขตกูรูกรัม ชานกรุงนิวเดลี เมืองหลวงอินเดีย เมื่อไม่มีรายได้เข้ามา เขาก็ต้องรีบออกไปหาเงินแม้ร่างกายจะยังไม่แข็งแรงพอ เพื่อนำมาซื้ออาหารประทังชีวิตและยารักษาโรค
โชคดีมากที่นายโมฮาน มีบุตรสาวที่ประเสริฐ กตัญญูกตเวที “เจโยติ กุมารี” คือบุตรสาววัย 15 ปีของนายโมฮาน หลังจากทราบข่าวว่าพ่อประสบอุบัติเหตุบาดเจ็บ เธอก็รีบเดินทางมายังกูรูกรัม เพื่อดูแลพ่อ แต่เมื่อมีการประกาศมาตรการล็อคดาวน์ เด็กสาวรู้ทันทีว่า เธอต้องพาพ่อกลับบ้านที่รัฐพิหาร ระยะทางห่างจากเมืองหลวง 1,200 กิโลเมตร เนื่องจากการบริการของขนส่งมวลชนระงับทั้งหมด เพราะล็อคดาวน์ เธอจึงตัดสินใจปั่นจักรยานให้พ่อซ้อนท้ายเดินทางกลับบ้านเกิด ซึ่งเธอปั่นจักรยานสลับกับการโบกรถบรรทุกระหว่างทางไปด้วย เธอกับพ่อใช้เวลาเดินทาง 1 สัปดาห์ก็ถึงหมู่บ้านในรัฐพิหาร ภาคตะวันออกของประเทศ
ก่อนออกเดินทางไกลครั้งนี้ ซึ่งเจโยติได้รับเสียงชื่นชมจากนานาชาติอย่างมาก โมฮาน ผู้เป็นพ่อยังสงสัยอยู่ว่า นักเรียนเกรด 8 จะสามารถพาเขาเดินทางไกลครั้งนี้ี้ได้อย่างไร “แต่เธอทำให้ผมเชื่อ ผมภูมิใจในตัวลูกสาวมาก “เธอช่วยชีวิตผม” เราไม่อดตายในกูรูกรัม” โมฮานกล่าว
เจโยติและโมฮาน เป็นเพียง 2 คนในแรงงานอีกจำนวนมหาศาลที่พยายามจะเดินทางออกจากหลายเมืองใหญ่ เพื่อกลับบ้าน ตั้งแต่มาตรการล็อคดาวน์ถูกบังคับใช้ ซึ่งทำให้แรงงานอพยพจำนวนมากติดค้าง, ว่างงานและไม่มีเงินติดต้วแม้แต่สตางค์แดงเดียว
2 พ่อลูกรอดชีวิตด้วยขนมปังและอาหารที่ประชาชนมอบให้ระหว่างแวะพักเหนื่อย เจโยติ กล่าวว่า เธอมีความสุขมากที่ได้พาพ่อกลับบ้านอย่างปลอดภัย
ด้วยแรงแห่งรักและกตัญญู ขอให้เธอโชคดีและชวิตเจริญรุ่งเรืองนะ “เจโยติ”