7 ปีนักร้อง "สิงโต นำโชค" สู่นักแสดง

คือจริงๆ แล้ว พอได้ถ่ายมันสนุก พอฉากที่เราได้เล่นแล้วแบบมันลื่นไหล มันอยากจะต่อเนื่องไปเรื่อย มันก็สนุก มีฉากหนึ่งที่รู้สึกประทับใจนะครับ เพราะว่ามันค่อนข้างลื่นไหลมันคล้ายๆ กับเหมือนมันมีมุมนี้ในชีวิตจริงอยู่ก็คือฉากที่เรามีเพื่อน แล้วเพื่อนก็มีคนเข้ามาจีบ ก็ไปคอยกันท่าไอ้คนที่มาจีบว่าเอ้ย มาจีบเพื่อนเรา เหมือนเราจะมีมุมนี้อยู่ในชีวิตจริงเรา ทีนี้มันเลยออกมาได้ค่อนข้างลื่นไหล เพราะฉากนั้นก็จะเป็นผมกับก้อง ปริ้นซ์กับมะลิเดินไปเจอนะโมนัดกินข้าวกับ ผบ. ซึ่งมันมีอยู่แล้วในชีวิตจริง ที่พอเพื่อนเราจะมีแฟนเนี่ย เราจะชอบขัด มันไม่ใช่ความหึงหวงหรอก มันเป็นความกวนตีนของเพื่อน พอเพื่อนจะมีแฟนก็ไปกันเขา พอไปกันเขาเสร็จปุ๊บ เขาก็ไม่มีแฟนสักที เราก็สะใจ ผมว่าเป็นมุมนั้นมากกว่า ก็เลยเข้าขากันไปหมด ฉากนั้นเลยสนุก

ท้ายนี้อยากพูดถึงใครหรืออยากฝากอะไรเกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้?

เรื่องนี้นะครับผม รู้สึกว่าทุกคนเต็มที่มากนะยิ่งฉากการประกวดไข่เจียวซึ่งประกวดกันจริงจังมาก ผมทึ่งในไอเดียไข่เจียวของพี่โต๊ะที่เขียนบทออกมานะ คือเต็มที่เราก็นึกถึงไข่เจียวก็ไข่เจียวอ่ะ เจียวไข่ บางทีก็ใส่หอมแดงใส่พริกอะไรอย่างนี้ แต่อันนี้มันคือจินตนาการมันล้ำลึกมาก มันเป็นไข่เจียวแบบตอร์ปิโด เป็นอะไรไม่รู้เต็มไปหมด ซึ่งเราไม่มีทางคิดได้ว่าไข่เจียวมันจะเป็นแบบนี้ได้ ผมว่าอันนี้ทึ่งมากอยู่ดีๆ ก็มีไข่เจียวหมุนได้ ปั่นได้ คือมันเป็นโลกของจินตนาการหลุดไปอีกโลกหนึ่ง แล้วนอกจากทุกคนจะเต็มที่แล้ว สิ่งที่ผมเห็นคือความสุขในช่วงที่ทุกคนแสดง คือเราเห็นรอยยิ้ม เราเห็นเสียงหัวเราะ เสียงรอยยิ้มระหว่างที่เราแสดง ผมรู้สึกว่าอันนี้คนดูรู้สึกได้พอเวลาคนดูได้ดู คนดูจะรู้สึกถึงความสุขที่ได้รับจากหนังเรื่องนี้ เพราะขนาดคนแสดงรู้สึกว่ามีความสุข รู้สึกอินไปกับหนังผมว่าคนดูรับรู้ได้ครับ ก็ฝากภาพยนตร์เรื่องนายไข่เจียวเสี่ยวตอร์ปิโดด้วยนะครับ หนังเรื่องนี้นะครับ ก็จะไม่ได้เห็นสิงโต นำโชค เล่นเป็นนักดนตรี ดีดอูคูเลเล่ หรือดีดกีตาร์อีกแล้วนะครับ ก็จะมีบ้างที่ร้องเพลงประกอบภาพยนตร์นะครับ แต่ในหนังไม่มีอะไรที่เป็นสิงโต นำโชค ที่ทุกคนเคยเห็นมาก่อนนะครับ ยังไงก็ฝากไปชมกันนะครับแล้วเราก็จะได้เห็นอีกมิติหนึ่งที่ทุกคนยังไม่เคยเห็นจากสิงโตนำโชคครับ นายไข่เจียวเสี่ยวตอปิโด 5 ตุลาคมครับ ขอบคุณครับ