ทำผิดอะไร ? “ครูอ้วน” น้ำตาซึม ต้องออกจากโรงเรียน เพราะประกวดร้องเพลงได้แชมป์ !!

อยากให้ฝากอะไรถึงคนที่เจอเรื่องแย่ๆ ในชีวิตหน่อย ?

“กำลังใจเป็นสิ่งที่เราจะต้องพูดกับตัวเองนะคะ เราอาจจะตั้งคำถามได้ว่า ทำไมมันเป็นอย่างนี้ เพราะอะไร เราทำอะไรผิดเหรอ สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่คิดได้ค่ะ คิดแต่ว่าเราต้องหาเหตุผลให้ได้ ซึ่งเหตุผลนั้นมันอาจจะไม่ได้มาจากเหตุผลของตัวเรา เพราะเรามักจะคิดเข้าข้างตัวเราเอง แต่เราจะต้องคิดฝ่ายเขาบ้าง ซึ่งอย่างตลอดมา ต้องยอมรับว่าเราก็มีความเจ็บปวด เรามีความเสียใจ เรามีความรู้สึกว่ามันไม่แฟร์ แต่เหมือนกันเราต้องคิดด้านของอาจารย์บ้าง ถ้าอาจารย์จะต้องดูแลเด็กเยอะแยะมากมายเลย แล้วสังคมในตอนนั้นมันจะต้องเป็นแบบนั้น เราก็ต้องยอมรับสภาพในวันนั้นว่าเราเป็น "แกะดำ" เราแตกต่าง แต่พอเรามานึกในด้านของเรา มันเป็นความแตกต่างที่มันบวกหมดเลย ถ้าเราคิดในด้านของเราอย่างเดียว เราจะคิดว่าสังคมนี้ผิดหมดเลย เพราะฉะนั้นเราลองเปิดใจที่จะเข้าใจในฝ่ายตรงข้ามบ้าง มันจะทำให้ความรู้สึกของเราดีขึ้นค่ะ”

ย้อนกลับไป ตอนเด็กเคยเกือบจมน้ำทะเลตาย ?

“เป็นเพียงแค่ว่า ชีวิตเนี่ยมันอยู่กับทะเล มันไม่มีพื้นดินเลย เพราะฉะนั้นเมื่อบ้านอยู่ในทะเล แล้วลองคิดดูถ้าเกิดว่ามันหลุดออกนอกประตูไป มันก็ไม่ได้ลงดินไง ชีวิตเราอยู่กับน้ำมาตั้งแต่เด็กๆ เราจะรู้ว่าถ้ามีเสียงแบบนี้น้ำมันกำลังจะขึ้น หรือน้ำมันกำลังจะลง ชีวิตมีความสุขมากๆ แล้วอย่างที่บอกการตกทะเลถือเป็นเรื่องปกติมาก พอตกปุ๊บแม่ก็พร้อมที่จะลงไปหยิบขึ้นมาทันที แล้วน้ำทะเลมันไม่จมนะ แต่ด้วยเวลาที่เราลงไปอยู่ในน้ำ เราจะไม่สามารถว่ายน้ำได้เหมือนคนที่ตัวโต หน้าเราก็จะคว่ำลงไป แล้วก็อาจจะนานหน่อย พอขึ้นมาหน้าก็จะเขียวๆ เล็กน้อย แล้วก็สำลักน้ำอะไรประมาณนี้”

เห็นว่ามีความในใจที่ยังไม่เคยพูดและอยากบอกคุณพ่อ คืออะไร ?

“จริงๆ เราก็อายุมากแล้วนะที่จะต้องมาพูดเกี่ยวกับการสูญเสียของคุณพ่อ ซึ่งมันก็นานมาแล้วด้วย แต่ว่าบางสิ่งบางอย่างถ้าเกิดว่ามันลึกอยู่ในหัวใจของเรานานๆ แล้วถ้าเกิดว่ามันได้หลุดออกมามันก็เป็นสิ่งที่ทำให้เราสบายใจขึ้น จริงๆ มันเป็นเรื่องเล็กๆ เลยทีเดียว ก็คือเรื่องของการที่เรารอ ซึ่งการรอมันเป็นสิ่งที่มันไม่จบ มันเป็นความหวัง คือวันที่คุณพ่อเสีย เป็นวันที่เรามีนัดกัน แล้วคุณพ่อก็ทราบว่าเราจะต้องไปประกวดที่ฮ่องกง แล้วคุณพ่อก็บอกว่าเดี๋ยวมาเอากระเป๋านะ การที่เราจะได้กระเป๋าของพ่อไปกับเราในวันเดินทางของเราแล้วมันเป็นกิจกรรมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต เขายอมที่จะให้กระเป๋าของเขากับเรา มันสำคัญมาก มันคือคุณค่าทางจิตใจ ประกอบกับเขาถามว่า จะไปวันไหน สิ่งเหล่านั้นมันทำให้เราคิดว่า เขาจะไปกับเราด้วย และมันก็ทำให้เรารอ รอที่พ่อจะตัดสินใจ แล้วก็ไปอยู่ในสถานที่นั้นด้วยกัน ซึ่งมันก็ไม่มีวันนั้น คุณพ่อได้เสียไปก่อนวันที่เราจะเดินทางค่ะ”

เกิดอะไรขึ้นกับคุณพ่อ ?

“เสียจากเรื่องเครื่องบินตกค่ะ ในสมัยก่อนประเทศไทยจะมีเครื่องบินอยู่ไม่กี่สาย หนึ่งในนั้นก็คือ บ.ด.ท. ซึ่งมันเป็นเครื่องบินลำเล็ก เขาเรียกว่า Afro แล้วก็ไปเจอในเรื่องของพายุภาคฤดูร้อน ในช่วงเดือนเม.ย. ที่มันจะมีพายุหนักๆ ซึ่งมันจะเป็นอยู่อย่างนี้ทุกปี แล้วคุณพ่อก็เสียชีวิตก่อนที่เครื่องจะลงที่สนามบินดอนเมืองประมาณ 8 นาทีค่ะ”

วันนี้เป็นวันที่เราประสบความสำเร็จแล้ว อยากจะพูดอะไรกับคุณพ่อ ?

“เราก็คงไม่ต้องพูดอะไรมากค่ะ คุณพ่อมีความภูมิใจในตัวเรา อย่างน้อยคุณพ่อก็ได้ฟังเพลงของเรา ติดตามข่าวของเรา แล้วก็มีความสุขค่ะ เพราะฉะนั้นถ้าเกิดว่ายังมีชีวิตอยู่ บอกรักกันค่ะ อยากทำอะไรเราทำให้กัน ไม่ต้องเขินอาย ไม่ต้องคิดว่ารู้กันอยู่แล้วว่ารักแค่ไหน อย่าคิดอย่างนั้นค่ะ พูดเถอะ ทำเถอะ แล้วเราทั้งสองคนจะมีความสุขและเป็นความทรงจำที่ดีไปตลอดชีวิต โดยที่เราจะไม่รู้สึกว่าเราขาดอะไร หรือเราพลาดที่เราจะทำอะไรให้กันเลยค่ะ”