ถึงแม้ว่าครอบครัวที่สมบูรณ์แบบนั้นควรประกอบไปด้วย พ่อ แม่ ลูก ก็ตาม แต่หลายครอบครัวเลือกที่จะปลูกฝังความอ่อนโยนความมีเมตตาด้วยการหาสมาชิกสี่ขาผู้น่ารัก เพิ่มเข้ามาเป็นตัวเชื่อมโยงความรักทั้งหมดของคนในครอบครัว ... 
ซึ่ง แคทเธอรีน สวีลิซิค คือหนึ่งคนที่มีความคิดในแบบนั้น ปัจจุบัน แคทเธอรีน และสามี พร้อมลูกสาวตัวน้อย ชาลอต ทั้งคู่ตกลงกันว่าจะเลือกเลี้ยงหมาสายพันธุ์โดเบอร์แมนพินส์เชอร์มาอยู่เป็นเพื่อนกับลูกสาวด้วย โดยไปรับมันมาจากศูนย์พักพิงสัตว์ เพราะเธอเองก็อยากเปิดโอกาสให้หมาที่ไม่มีบ้าน อีกทั้งยังเชื่อว่าเจ้าหมาจะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีภายในครอบครัว
ทั้งนี้ สุนัขสายพันธุ์โดเบอร์แมนมักจะถูกมองว่ามันเป็นสายพันธุ์ที่ดุร้าย และคาดคะเนพฤติกรรมไม่ได้ หลายคนจึงไม่อยากเลี้ยงมันไว้เป็นสัตว์เลี้ยง
นอกจากนี้ เจ้าคาน ที่เธอรับเลี้ยงมาก็ถูกทารุณอย่างโหดร้ายมาก่อนโดยเจ้าของคนเก่า และไม่สามารถดูแลมันให้ดีได้ จึงเป็นไปได้เหมือนกันว่ามันอาจจะยังไม่ไว้ใจคน เธอเลยต้องจับตาดูมันให้ดีขณะอยู่กับลูกสาวของเธอ
แต่เท่าที่ แคทเธอรีน พิจารณาแล้ว คานไม่ได้มีพฤติกรรมน่าเป็นห่วงเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้พวกเขาจะเพิ่งรับคานมาเลี้ยงได้เพียงไม่กี่วัน เพราะมันมีนิสัยเรียบร้อย อ่อนโยน เข้ากับชาลอตได้ดี แถมดูจะรักและเป็นห่วงลูกของเธอมากเสียด้วย
และแล้วในวันที่ 4 หลังจากรับคานมาเลี้ยง แคทเธอรีนได้ปล่อยคานเอาไว้กับชาลอตในสวน เพื่อให้มันและลูกสาวได้เล่นด้วยกัน โดยเธอนั่งมองดูความเรียบร้อยอยู่ห่างๆ
ในตอนนั้นนั่นเองอยู่ๆ คานก็เริ่มมีท่าทีลุกลี้ลุกลนแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย มันผลักชาลอตอย่างรุนแรง เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นไวมากจน แคทเธอรีนไม่ทันตั้งตัวเพราะเกรงว่าลูกสาวจะอยู่ในอันตราย
หลังจากเจ้าหมาคานยื้อยุดฉุดกันอยู่สักพัก คานก็ใช้ปากคาบผ้าอ้อมที่ ชาลอตสวมอยู่แล้วโยนเธอไปไกลเกือบเมตร แล้วมันก็วิ่งหนีเข้าบ้านไปอย่างเร่งรีบ ซึ่งทำให้ แคทเธอรีนเสียขวัญอย่างมาก แต่เมื่อเธอตั้งสติได้ก็เลยรีบวิ่งไปอุ้ม ชาลอตขึ้นมาแล้วหันกลับไปหาคานเพราะคิดว่ามันคงคลั่งแล้วเข้าทำร้ายเธอกับลูกแน่
ตอนนั้นแหละที่เธอสังเกตเห็นต้นเหตุทั้งหมดของเรื่องเมื่อครู่ ซึ่งเป็นงูตัวหนึ่งที่เลื้อยอยู่ในสนามหญ้าที่เจ้าหมากับเด็กหญิงเพิ่งเล่นด้วยกัน เธอก็เลยเข้าใจได้ทันทีว่าจริงๆ แล้ว คานพยายามจะนำชาลอตออกไปให้พ้นจากอันตรายที่เลื้อยเข้ามาใกล้ แต่เมื่อเห็นว่าเธอไม่ลุกก็เลยต้องใช้แรงเหวี่ยงเด็กน้อยให้พ้นจากงูตัวนั้นนั่นเอง
ทั้งนี้ ถ้าเธอไม่เห็นกับตาเธอต้องไม่เชื่อแน่ ว่ามันพยายามปกป้องลูกของเธอที่เพิ่งรู้จักกันได้แค่ 4 วัน… ซึ่งเมื่อเธอเข้าใจสถานการณ์แล้วเธอก็วิ่งตามคานเข้าไปในบ้านเพื่อดูอาการของมัน แต่ก็เจอมันนอนซมอยู่บนพื้นแล้ว เนื่องจากมันโดนงูกัดเข้าที่ขาตอนช่วยชาลอต
แม้ว่าตอนนั้นเธอจะอยู่บ้านตามลำพัง และคานก็ตัวใหญ่มากเกินกว่าที่เธอจะอุ้มไหว แต่เธอก็รวบรวมกำลังทั้งหมดที่มี แล้วอุ้มมันขึ้นรถไปส่งโรงพยาบาลทันที เพราะเธอรู้ดีว่าพิษงูอาจร้ายแรงถึงชีวิตได้ เจ้าคานไปถึงมือสัตวแพทย์ได้ทันท่วงที แต่ก็ยังต้องรอดูอาการกันอีกที เพราะงูที่กัดมันก็มีพิษร้ายแรงมากพอจะฆ่าหมาได้เหมือนกัน
ทว่าความดีของมันก็ไม่สูญเปล่า ในวันรุ่งขึ้นสัตวแพทย์ก็บอกข่าวดีว่า คานพ้นจากขีดอันตรายแล้ว สามารถพากลับไปพักรักษาตัวที่บ้านได้ตามปกติ จากนั้นเป็นต้นมา คานก็กลายเป็นฮีโร่ของครอบครัวไปโดยปริยาย มันได้ช่วยชีวิตชาลอตไว้ซึ่งก็ทำให้ แคทเธอรีนกับสามีติดหนี้ชีวิตมันด้วยเช่นกัน
แคทเธอรีน เล่าว่า “ถ้าคานอยากได้ชามข้าวทองคำ ฉันก็จะไปหามาให้ เราเป็นหนี้มันและจะชดใช้ด้วยการดูแลมันไปทั้งชีวิต”
ที่มา : BuzzFeed