“มิลลิกา”ออกโรงจวกยับ รมต.พาณิชย์-เกษตรฯ ไม่เป็นสับปะรด แก้ปัญหาราคาสับปะรดตกต่ำล่าช้า จี้ “บิ๊กตู่-บิ๊กป้อม”เจียดเวลาแก้ปัญหาการเมืองดูแลด่วน
เมื่อวันที่ 25 มิ.ย. นางมัลลิกา บุญมีตระกูล มหาสุข ประธานมูลนิธิมัลลิกาเพื่อประชาชน กล่าวว่า ถ้าจะมี รมว.พาณิชย์กับ รมว.เกษตรและสหกรณ์ เหมือนในปัจจุบันเอาเสาไฟฟ้าไปปักเป็นรัฐมนตรีเสียจะดีกว่า ไม่เป็นสัปปะรดเลย ทั้งนี้ขอให้ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี และหัวหน้า คสช. พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ รองนายกรัฐมนตรี และรมว.กลาโหม กรุณาเจียดเวลาจากการจัดการปัญหาทางการเมืองมาใส่ใจปัญหาทางด้านการเกษตรของประเทศไทยเพราะเข้าใจว่าขณะนี้กระทรวงพาณิชย์กับกระทรวงเกษตรฯเอาไม่อยู่แล้ว ว่าด้วยเรื่องสับปะรด ประเทศไทยผลิตสับปะรดปีละ 1.8 ล้านตัน ปีนี้ปริมาณเพิ่มมาอีก 2 แสนตัน กลายเป็น 2 ล้านตัน ขณะนี้สับปะรดกำลังจะเน่าคาสวนชาวบ้าน หลังจากแถลงข่าวแจ้งเตือนมาตลอดทุกระยะแต่ก็มีเพียงกองทัพที่ไปช้อนซื้อบ้างเล็กน้อยตามแต่งบประมาณซึ่งช่วยไม่ได้มากนัก
นางมัลลิกา กล่าวต่อว่า เวลานี้ รมว.พาณิชย์ และ รมว.เกษตรฯ กำลังวุ่นวายสั่งการให้พาณิชย์จังหวัดและเกษตรจังหวัด เจรจากับโรงงานสับปะรดแปรรูปเพื่อขอให้รับซื้อมากขึ้น คำถามคือทำไมเพิ่งมาเจรจา ทั้งหมดนี้ควรจะเห็นตั้งแต่ช่อสับปะรดออกมามากเมื่อหลายเดือนก่อน วันนี้โรงงานก็เต็มอัตราสึกกำลังการผลิตเขาแล้ว ชาวไร่เกษตรกรปลูกสับปะรด 1.8 ล้านตัน แต่ปีนี้ผลผลิตดีออกมากร่วม 2 ล้านตัน ปกติประเทศไทยจะส่งออกสับปะรดแปรรูปประมาณ 6 แสนตันโดยแปรรูปเป็นสับปะรดกระป๋อง ตลาด คือ สหรัฐอเมริกาและเยอรมนี ใช่หรือไม่ แล้วที่เหลือตั้ง 1.4 ล้านตันปีนี้ทำอย่างไร รอแค่คนบริโภคภายใน แจกทหารเกณฑ์หลายค่ายและให้ อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ กับพระสงฆ์กว้านซื้อช่วยเกษตรกรจะไหวหรือไม่ เรื่องนี้รัฐบาลต้องเป็นคนคิดเป็นคนค้าขายเป็นคนหาตลาดให้ใช่หรือไม่
นางมัลลิกา กล่าวด้วยว่า ที่ผ่านมานายสมคิด จาตุศรีพิทักษ์ รองนายกรัฐมนตรี เดินเข้าออกประเทศจีนหลายครั้งไปทำอะไร ทำไมถึงละเว้นการปฏิบัติหน้าที่ในการจะเจรจาค้าขายเรื่องเหล่านี้ โดยเฉพาะกับประเทศจีนและทำไมกระทรวงพาณิชย์จึงไม่เป็นเจ้าภาพในการอำนวยความสะดวกเกี่ยวกับด่านชายแดนหรือเปิดตลาดหลายมณฑลในประเทศจีนซึ่งมีความต้องการบริโภคผลไม้ทุกวันนี้จีนนำเข้าสับปะรดไปประเทศถึงปีละ 1.5 แสนตัน แต่นำเข้าจากฟิลิปปินส์มากที่สุดถึงเกือบ 80% รองลงไป คือ ไต้หวัน และจีนยังผลิตสับปะรดเองมากเช่นที่มณฑลกวางตุ้ง ขณะที่ประชากรจีนมีมาก มีความต้องการบริโภคอีกมากและปริมาณสัปปะรดที่คนจีนบริโภคกันนั้น เบื้องต้นก็เป็นจำนวนหนึ่งส่วนสามของที่ประเทศไทยเราปลูกและเป็นจำนวนเกือบทั้งหมดที่เราส่งออก ได้เวลาแก้ไขปัญหาระยะยาวแล้วหรือยัง ? ส่วนระยะสั้นถึงสั้นที่สุด 2-3 วันนี้ไม่มีวิธีอื่นแล้ว เจรจาก็ไม่ทันมันจะเน่ากันหมดแล้ว สิ่งที่ทำได้มีเพียงแค่งบกลางจากรัฐบาลในการประชุม ครม.อำนาจนายกรัฐมนตรีส่งตรงไปที่จังหวัดช้อนซื้อกว้านซื้อให้หมดเท่านั้นเองจึงช่วยได้