หลังจากที่ผู้ประกาศข่าวสาว "แอ้ม สโรชา พรอุดมศักดิ์" ได้โพสต์ทางเฟซบุ๊กส่วนตัวระบุว่า ตัวเองกำลังประสบชะตากรรมป่วยเป็นโรคมะเร็งเต้านม เมื่อ 2 เดือนที่ผ่านมา ล่าสุด 11 พ.ค. 61 คุณแอ้มได้ตัดสินใจโกนผมออกจนหมดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เพราะไม่ต้องการพบกับปัญหาผมหลุดร่วงหลังจากต้องเข้ารับการบำบัดทางเคมี หรือ คีโมบำบัด ด้วยระยะเวลานานกว่าจะจบคอร์ส และด้วยสภาพจิตใจที่เข้มแข็ง คุณแอ้มไม่มีท่าทีเสียใจหรือเสียดายเส้นผมที่จากไปแม้แต่น้อย ... 
โดยเช้าวันที่ 13 พ.ค. คุณแอ้มได้โพสต์เล่าเรื่องราวความประทับใจ เมื่อมีแฟนคลับท่านหนึ่งได้กระทำสิ่งนี้ด้วยความหวังดีต่อตัวคุณแอ้ม ซึ่งคุณแอ้มได้บรรยายไว้อย่างซาบซึ้ง ความว่า
"เช้านี้แอ้มมีเรื่องจะมาเล่าให้ฟังค่ะ
ในทุกๆ วัน แล้วแต่จะหาเวลาช่วงไหนสักช่วงยาวๆ แอ้มจะนั่งอ่านและตอบคำถาม ขอบคุณคำอวยพร และซึมซับกำลังใจที่ส่งมาอย่างล้นหลามใน in box ของแฟนเพจนี้
และในทุกๆ วัน เมื่ออ่านและตอบครบทุกข้อความ แอ้มก็จะรู้สึกได้ถึงความห่วงใย ความหวังดี และกำลังใจที่ทุกท่านส่งมาให้แอ้ม
แต่เมื่อคืนนี้มีข้อความหนึ่งที่สะดุดตาเป็นพิเศษ เพราะข้อความนั้นมีรูปภาพน้องผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมยาวมากๆ ในรูปแรก แต่กลับผมสั้นในรูปต่อๆ ไป
แอ้มอ่านได้ใจความว่า ข้อความนี้ถูกส่งมาจากคุณจันทรัตน์ (ขออนุญาตสงวนนามสกุล) ซึ่งได้เขียนมาบอกว่าลูกสาวได้ไว้ผมยาวมาเป็นเวลานาน (ตามที่เห็นในภาพ) และตอนนี้ลูกสาวของคุณจันทรัตน์ได้ตัดผม เหลือสั้นนิดเดียว เพราะอยากที่จะนำผมที่ตัดมาให้แอ้มทำวิกใส่ระหว่างทำเคมีบำบัด!!!
แอ้มอ่านแล้วแอ้มน้ำตาไหลค่ะ แอ้มไม่เคยนึกเลยว่า จะมีแฟนรายการทำสิ่งนี้เพื่อแอ้ม!!!
แต่ด้วยความเคารพ แอ้มก็ได้ขอปฏิเสธผมของน้องไปแล้ว เพราะตอนตัดสินใจโกนผมก็ตั้งใจไว้ว่า จะปล่อยให้มันเป็นไปตามที่มันจะต้องเป็น นั้นก็คือผู้ป่วยโรคมะเร็ง เมื่อเราหนีมันไม่ได้ เราก็จะยืนเผชิญหน้าและสู้กับมัน แอ้มจึงได้เสนอให้คุณจันทรัตน์นำผมอันสวยงามของน้องมอบให้กับผู้ป่วยรายอื่นที่คงจะสามารถใช้ประโยชน์ได้มากกว่าแอ้มจะดีกว่า
แต่สิ่งที่แอ้มขอเก็บไว้คือ กำลังใจอันยิ่งใหญ่ที่คุณจันทรัตน์ ลูกสาว และครอบครัวได้มอบให้แอ้ม มันคือของขวัญชิ้นสำคัญที่จะช่วยให้แอ้มสามารถก้าวข้ามอุปสรรคในชีวิตครั้งนี้ไปได้
คุณจันทรัตน์ได้ตอบกลับมาเพียงสั้นๆ ว่า “บ้านนี้เป็นกำลังใจให้คุณแอ้ม สู้ๆนะคะ”
แอ้มคงตอบกลับไปได้เพียงว่า “ขอบพระคุณสำหรับความเป็นห่วงและกำลังใจที่ครอบครัวท่านได้มอบให้แอ้ม” โดยในระหว่างที่กดแป้นพิมพ์โทรศัพท์นั้นน้ำตาแห่งความปลื้มปริ่มก็ได้ไหลรินไปทั่วใบหน้า"
