แรงไม่เลิกสำหรับกระแส #Metoo หรือการลุกฮือต่อต้านการล่วงละเมิดทางเพศ จนทำให้ไทม์ยกกลุ่มดังกล่าว เป็นบุคคลแห่งปี 2017 มาแล้ว ล่าสุดกระแสนี้มาแรงอย่างหนักที่เกาหลีใต้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากกรณีที่ "โกมินกิ" ตัดสินใจปลิดชีพตัวเองหลังทนแรงกดดันจากคดีการล่วงละเมิดทางเพศไม่ไหว
สำหรับวงการบันเทิงของเกาหลีที่ทุกคนใฝ่ฝันเบื้องหลังเบื้องลึกแท้จริงนั้นไม่ได้งดงามเหมือนหน้าฉาก หากแต่เส้นทางนี้มิได้โรยด้วยกลีบกุหลาบหากแต่เต็มไปด้วยขวากหนามของกุหลาบสะมากกว่า ล่าสุดหลัง นักแสดงเกาหลีใต้ "โจมินกิ" เสียชีวิตแล้วคาดฆ่าตัวตาย
หลังก่อเหตุล่วงละเมิดทางเพศนักศึกษา โดย เจ้าหน้าที่ตำรวจพบศพ โจมินกิ อายุ 53 ปี นักแสดงชาวเกาหลีใต้ อยู่ที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินของอพาร์ทเม้นท์ตัวเอง โดยภรรยาเป็นผู้มาพบ ก่อนที่จะโทรแจ้งทางเจ้าหน้าที่ตำรวจ นอกจากนี้มีรายงานว่า โจมินกิ ได้โทรศัพท์หาคนที่รู้จักเพื่อขอโทษที่ทำให้หลายๆ คนผิดหวังในตัวเอง ทั้งนี้หลายฝ่ายคาดว่าการเสียชีวิตครั้งนี้ เป็นการฆ่าตัวตายเนื่องจากเจ้าตัวโดนชาวเน็ตแฉเรื่องล่วงละเมิดทางเพศนักศึกษาที่ตนสอนการแสดงให้ถึง 20 คน และเจ้าตัวได้แถลงการณ์ยอมรับการกระทำที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ อีกทั้งเตรียมเข้าพบเจ้าหน้าที่ตำรวจเพื่อให้ปากคำ พร้อมถูกปลดออกจากตำแหน่งอาจารย์ของมหาวิทยาลัยชองจูเป็นที่เรียบร้อย โดยเขาได้ทิ้งจดหมายลาตายที่เขียนขอโทษลูกสาวของเขาที่เคยกระทำสิ่งไม่ดีเอาไว้ แต่ไม่ขอโทษคนอื่นๆที่เค้าล่วงละเมิดทางเพศ
ล่าสุดที่เกาหลีใต้ได้มีประชาชนจำนวนมากออกมาตัวกันเพื่อรณรงค์ในแคมเปญ #MeToo ปลุกพลังในการลุกขึ้นมาต่อต้านการที่ผู้หญิงถูกละเมิดทางเพศ รวมทั้งนักแสดงและศิลปินชื่อดังมากมายในเกาหลีใต้ อาทิ ยูแจซอก พิธีกรชื่อดัง,ลี จุนกิ นักแสดง, ไค วง Exo นักร้อง/ศิลปิน เป็นต้น
แม้การมีเพศสัมพันธ์กับ โปรดิวเซอร์วงการโทรทัศน์, เจ้าของหนังสือพิมพ์ และเจ้าหน้าที่บริษัทเอเยนซี่ของตัวเอง รวมแล้วกว่า 10 คน แม้ดาราคนดังกล่าวจะพยายามร้องขอความเห็นใจแต่ก็ไม่มีการรับฟัง จนตัวของเธอเองไม่สามารถจะอดทนกันมันได้อีกต่อไป วามอื้อฉาวเกี่ยวกับการเอารัดเอาเปรียบด้วยเรื่องเซ็กซ์ที่เกิดขึ้นในวงการบันเทิง เป็นเรื่องธรรมดาซึ่งที่เป็นเหมือนกันทั้งโลก แต่ในวงการบันเทิงเกาหลีนั้น มีความแตกต่างไปจากวงการบันเทิงที่อื่น ด้วยการกระตุ้นการเติบโตของธุรกิจบันเทิงด้วยนโยบายของรัฐ มีการอัดฉีดด้วยเม็ดเงินจำนวนมาก และแผนงานอันมีประสิทธิภาพ ที่ต้องการเห็นผลอย่างรวดเร็ว เพื่อให้ธุรกิจบันเทิงให้เติบโตอย่างเป็นรูปธรรม ไม่ใช่เฉพาะในประเทศ แต่กลายเป็นสินค้าออกทางวัฒนธรรมที่สำคัญของประเทศ ที่จะมาสนับสนุนอุตสาหกรรมและสินค้า “เมดอินโคเรีย” ทั้งหมดด้วย คงฝากไว้กับรัฐบาลของแดนโสมขาวด้วย
