ก่อนที่เครื่องบิน จะบินลงสู่พื้นดินสนามบิน ซานฟรานซิสโก หากผู้โดยสารที่อยู่บนฟากฟ้า ได้เปิดหน้าต่างเครื่องบินจะได้เห็นพื้นแผ่นดินกว้างใหญ่ เหมือนกับผ้าใบพื้นยักษ์ที่แต่งแต้มระบายสีสันหลายเฉดสี ไม่ว่าจะเป็น สีเขียว สีฟ้า สีแดง สีเหลือง ตัดกับขอบฟ้า เป็นการรวมตัวของสีสันบนผืนแผ่นดิน ซึ่งเกิดจากฝีมือธรรมชาติของ “บ่อเกลือ”
บ่อเกลือสี่เหลี่ยมสีสันแปลกตาหลายเฉด กว้างไกลสุดลูกหูลูกตานี้ เกิดจากการรังสรรค์ของธรรมชาติ ตัวอย่างเช่น การรวมตัวกันของสาหร่ายหลายชนิด ที่แปรเปลี่ยนสภาพ ไปตามปริมาณความเค็มของแร่เกลือ เมื่อโดนแดดเกลือทำปฏิกริยาระเหย เช่น สาหร่าย แบคทีเรียDunaliella ที่โดนความเค็ม ก็จะเปลี่ยนสีกลายเป็นเฉดสีแดงอมส้ม แดงชมพู ไปจนถึงแดงสด ขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของเกลือ
ในขณะที่ กุ้งฝอยจำนวนมาก ที่ดำรงชีวิตในบ่อเกลือ เมื่อลอยตัวเนื้อผิวน้ำอย่างหนาแน่น ก็จะเกิดปรากฏการณ์สีส้ม ตัดกับขอบฟ้า เมื่อมองลงมา ก็ได้สีสันอีกเฉด
ย้อนไปเมื่อปี 1854 ( 165 ปีที่แล้ว) การทำนาเกลือ เป็นอุตสหากรรมหลักของ ซานฟรานซิสโก พื้นที่ที่เป็นหนองน้ำ 80% ถูกปรับให้เป็นนาเกลือ มีพื้นที่ 16,500 เอเคอร์ ถูกครอบครองโดย บริษัท Cargrill Inc ต่อมาเมื่ออุตสาหกรรมบ่อเกลือได้สิ้นสุดลง ในปี 2003 บริษัท Cargrill จึงได้ตั้งหน่วยงานมาอนุรักษ์ที่ดิน และสงวนลักษณะที่ดินหนองน้ำไว้คงเดิมตามธรรมชาติเดิม
ปัจจุบันทางการ ซานฟรานซิสโก พยายามนำที่ดินหนองน้ำเก่า มาอนุรักษ์และปรับให้คงสภาพเดิม ตั้งแต่ West Coast / South Bay Salt เพื่อให้สัตว์ได้เข้ามาอยู่อาศัย แต่ต้องใช้ระยะเวลาดำเนินการ ยาวนานกว่า 30 ปี ดังนั้นผู้ที่บินผ่านฟากผ้า ซานฟรานซิสโก ก็ยังสามารถ ชื่นชมความงามของสีสันบนผืนโลก ได้อีกสักระยะ ราวกับเป็นภาพงานศิลปะจากยุครุ่งเรืองแห่งบ่อเกลือ ที่ถูกทิ้งไว้ให้คนยุคปัจจุบันได้ชื่นชม
