ร้องถอดถอน “ศิลปินแห่งชาติ” หนุนม็อบ

คำพูดดังกล่าวถูกสังคมวิพากษ์วิจารณ์อย่างมากถึงความไม่เหมาะสมของคำให้สัมภาษณ์ของศิลปินแห่งชาติดังกล่าว เพราะไม่เชื่อว่าจะมาจากคนที่ได้รับการยกย่องเชิดชูเกียรติบุคคล ผู้ที่สร้างสรรค์ผลงานศิลป์อันทรงคุณค่า มาเป็นระยะเวลายาวนาน โดยคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติและได้รับค่าตอบแทนให้หลายหมื่นบาทต่อเดือนจากภาษีของประชาชนจนกว่าจะสิ้นชีวิต ซึ่งคนที่อายุมากขนาดนี้แล้ว ยังไม่รู้จักบุญคุณสถาบัน ก็ไม่ควรต้องเกรงใจอีกต่อไป และเมื่อศิลปินแห่งชาติคนดังกล่าวกล้าที่จะแสดงออกถึงการสนับสนุนกลุ่มคนที่ออกมาจาบจ้วงสถาบัน จนกระทั่งต้องคดีอาญา รวมทั้งต้องโทษตาม ม.112 กันอย่างไม่ละอายนั้น ทำให้เป็นที่เสื่อมเสียต่อสถานะของศิลปินแห่งชาติ ซึ่งต้องห้ามตามกฎกระทรวง กำหนดสาขา คุณสมบัติ หลักเกณฑ์และวิธีการคัดเลือก และประโยชน์ตอบแทนของศิลปินแห่งชาติ (ฉบับที่ 3) พ.ศ.2563 คณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติโดยมติด้วยคะแนนเสียงอย่างน้อยสองในสามของจำนวนกรรมการทั้งหมดเท่าที่มีอยู่อาจยกเลิกการยกย่องเชิดชูเกียรติศิลปินแห่งชาติที่มีความประพฤติเสื่อมเสียนั้นได้

ด้วยเหตุดังกล่าว สมาคมองค์การพิทักษ์รัฐธรรมนูญไทย จึงได้ทำหนังสือด่วนพร้อมพยานหลักฐานถึง รมว.กระทรวงวัฒนธรรมและเพื่อสั่งการไปยังคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติได้นำเรื่องดังกล่าวเข้าสู่การพิจารณาเพื่อเพิกถอนตำแหน่งศิลปินแห่งชาติจากบุคคลดังกล่าวเสีย เพราะตำแหน่งดังกล่าวมีศักดิ์สูงส่งเกินกว่าที่คนที่มีความคิดเยี่ยงนี้จะสมควรได้รับการยกย่องเชิดชูอีกต่อไป และเงินเดือนจากภาษีประชาชนจะได้นำไปใช้ในทางอื่นให้กับคนตกทุกข์ได้ยาก อันเป็นประโยชน์ต่อสังคมมากกว่าที่จะเอามาให้กับพวกที่ “แก่เพราะกินข้าว เฒ่าเพราะอยู่นาน” นั่นเอง นายศรีสุวรรณ กล่าวในที่สุด