ต้องสูญเสีย"คุณแม่สุนันทา ลัฐิกาพงศ์" ไปด้วยโรคมะเร็งสำหรับนักแสดงหนุ่ม "มาร์ช จุฑาวุฒิ ภัทรกำพล" ที่ล่าสุดได้ออกาเผยถึงเรื่องราวอาการป่วยของคุณแม่ โดยทางครอบครัวได้มีกำหนดสวดพระอภิธรรม ณ ศาลา 26 วัดธาตุทอง พระอารามหลวง งานนี้หนุ่มมาร์ชได้เผยถึงเรื่องนี้ว่า
ขอบคุณมากๆ ครับ ขอบคุณทุกกำลังใจ มาม๊าและพวกผมก็ต่อสู้มานาน สำหรับโรคมะเร็งที่มาม๊าเป็น เป็นมาประมาณเกือบ 6 ปี จริงๆก็มาได้ไกลมากๆ สำหรับโรคนี้ ที่คุณหมอบอกสำหรับเคสนี้ เขากำลังใจดี และต่อสู้มาจนถึงวันนี้ เรามองว่ามันเป็นปาฏิหารย์ จากตอนเด็กๆที่ผมรู้ ตอนนั้นเหมือนโลกสลาย และตั้งหลักไม่ได้ ค่อยๆ เรียนรู้ รู้จักโรคนี้มา อยู่กับมัน บอกให้คุณแม่สู้ จนมาถึงวันนี้ได้
หลายคนตกใจเพราะไม่มีข่าวว่าคุณแม่เราป่วย?
ถ้าใครได้อยู่ใกล้ตัวและอยู่ใกล้คุณแม่ จะแทบไม่รู้เลยว่ามาม๊าเขาป่วย ยกเว้นตอนช่วงที่เขาคีโมเฉยๆ ผมร่วง ก่อนหน้านั้นเขาไม่มีอาการเจ็บ อาการปวดอะไร เขาอยู่กับโรคมะเร็งได้ด้วยความสุข ด้วยความที่เขาเป็นคนอารมณ์ดีด้วยและเขาก็สู้ เป็นคนใจสู้เพื่อลูกๆ อยากอยู่กับลูกๆ
หนึ่งสัปดาห์ก่อนที่คุณแม่จะทรุด มีสัญญาณอะไรไหม?
มีครับ ก่อนหน้านี้มาม๊าเริ่มมีอาการปวดหลังนิดหน่อย พอช่วงสัปดาห์สุดท้าย ผมได้มีโอกาสกินข้าวกับมาม๊า แล้วรู้สึกว่าตอนเขาพูด เขาเหนื่อยๆ ดวงตามีความเหลืองนิดหนึ่ง ก็เลยพาไปโรงพยาบาล ไปเช็คหน่อยดีกว่า ผลมันก็ไม่ดีครับจนมาถึงวันนี้
คุณแม่ได้สั่งเสียอะไรกับเราไหม?
มีครับ มีได้คุยกันแล้ว คุยแบบจริงๆ เราเลยโล่ง อะไรที่มะม้าเป็นห่วงเรา มะม้าก็บอกกับเราตรงๆ และก็รวมไปถึงก่อนที่มะม้าเป็นโรคด้วยนะครับ ก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อมะม้ามาอยู่แล้ว ผมก็รู้สึกพยายามเต็มที่ของเราแล้วในตลอดเวลาที่ผ่านมา ถ้าถามว่าอยากมีเวลามากกนี้ไหม เราอยากมี แต่ว่ามันไม่มีใครฝืนได้ครับ ด้วยอาการ ถามว่ามาม๊าห่วงเรื่องอะไร จริงๆ มาม๊าเขาคอยซับพอร์ตทุกๆ ผลงานของผม รวมไปถึงการใช้ชีวิตด้วย เขาก็มีบางเรื่องที่เป็นเรื่องห่วง แต่เขาก็ได้ฝากไว้แล้ว แล้วผมก็รับปาก
ใช่เรื่องที่เราโพสต์ในไอจีไหม?
ใช่ครับ หนึ่งในนั้นก็เป็นเรื่องลูกสะใภ้มาม๊าด้วยนั่นแหละ จริงๆ มาม๊าเขาเป็นคนอยากมีหลานอยู่แล้ว รักเด็กอยู่แล้ว ผมก็สัญญาครับ แล้วเขาฝากฝังไว้กับคนรอบๆ ให้ช่วยดู มากกว่า แต่เราก็รับปากเขาไว้ แต่ว่า ณ ตอนนั้นเราไม่อยากให้มันเศร้าอะครับ ตอนมาม๊าพูดเราก็ทำขำๆ ใส่เขาไป
คุณพ่อเป็นอย่างไรบ้าง?
คุณพ่อก็เศร้าครับ มันเหมือนคนอยู่ด้วยกันมานาน ตั้งแต่จีบกันใหม่ๆ อยู่มาจนถึงตอนนี้ มันมากกว่าครึ่งชีวิตอีก ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมดูแลคุณพ่อต่อเอง ก็คอยเป็นกำลังใจให้คุณพ่อครับ
อยากพูดถึงมาม๊าไหม?
ผมได้พูดกับมาม๊าไปหมดแล้วครับ แต่ว่าจริงๆ ผมขอพูดถึงคุณพ่อคุณแม่ของทุกๆคนแล้วกัน ผมมองว่าสำหรับโรคของมาม๊า สำหรับผมมันเป็นอะไรที่ช้าไป ตอนนั้นเรายังเด็ก แล้วมาม๊าเขาก็ตรวจเจอช้าไปนิดหนึ่ง ผมรู้สึกว่าการตรวจสุขภาพ การดูแลคนใกล้ชิดที่เป็นผู้ใหญ่ มันเป็นเรื่องสำคัญ ถ้าลูกหลานรู้จักพาไป บางท่านอาจจะไม่อยากไปโรงพยาบาล แต่เราไม่ควรละเลยครับ เราพาพวกท่านไปตรวจ บอกว่าจองครอสไว้แล้วอะไรก็ได้ ผมว่าการที่เรารู้ตั้งแต่วันนี้มันดีกว่า บางทีเราอาจจะเอาชนะมันได้เร็วกว่าด้วย ก็เป็นห่วงเวลาเพื่อนๆ ผมมาเยี่ยม เพื่อนๆ พี่ชายมาเยี่ยมก็ตาม ผมพยายามบอกว่าให้พาพวกท่านไปตรวจนะ และก็ดูแลดีๆ ใช้เวลาอยู่กับพวกท่านเยอะๆ มันเป็นสิ่งสำคัญมาก คือมาม๊าก็ชอบบ่นผม เราก็จะไม่อยากได้ยิน ไม่อยากฟัง แต่ ณ วันท้ายๆ แค่มาม๊าเรียกชื่อผม ผมก็ดีใจสุดๆแล้ว นั่นแหละครับคือยังไงก็อยากให้ทุกคนใช้เวลากับพวกท่านเยอะๆ และดูแลพวกท่านดีๆ สุขภาพของพวกท่านถือเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ยิ่งพออายุเยอะก็ยิ่งน่าเป็นห่วง"
สภาพจิตใจเราตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?
ดีขึ้นครับ ยอมรับตรงๆว่าผมก็เสียหลัก เสียศูนย์ เพราะมาม๊าคือเหมือนเป็นแรงขับเคลื่อนในชีวิตผมตั้งแต่เด็กจนถึงวัยทำงาน มาม๊าดูแลผมมา อยู่ทุกช่วง ทุกก้าวความสำเร็จในชีวิต คือผมไม่มีทางมีวันนี้ได้เลยถ้าไม่มีมาม๊า ถ้าถามว่ามันขาดอะไรไปไหม มันขาดมากๆอยู่แล้ว แต่ผมยังถือว่าโชคดีที่มีคนรอบตัวที่น่ารักและซัพพอร์ตผมมากๆ เขาให้ความรักมา เขาคอยประคองผมในวันที่ผมล้ม ต้องขอบคุณพวกเขาทุกคนที่ช่วยเหลือผมมาจนถึงวันนี้
หลังจากนี้เราก็ต้องเป็นหลักให้คุณพ่อและครอบครัว?
จริงๆ ผมกับพี่ชายทำกันอยู่แล้วครับ ตั้งแต่ก่อนที่ตัดสินใจว่าให้คุณพ่อคุณแม่เลิกทำงาน และเราจะดูแลเอง มันก็คงยังเป็นอย่างนั้นต่อไปครับ เราก็ให้เวลาคุณพ่อมากขึ้น
พิธีสวดจัดทั้งหมดกี่วัน?
3 วันครับ วันอาทิตย์นี้ก็เผาเลย เป็นความตั้งใจของครอบครัวที่ตัดสินใจด้วยกันครับ
