"ดาว มยุรีย์" แย้มตอนนี้มีคนอุปถัมภ์หัวใจแล้ว

เหมือนแบบว่าเวลาเปิดเมื่อไหร่ปุ๊บมันไม่ได้ ?
พัง พอพังจบไม่พอมันทำให้เรารู้สึกว่ามันไปไม่รอด แล้วทุกคนก็เอาอีกแล้ว มีความรู้สึกว่าเราบ้าผู้ชาย บ้าอย่างงั้นบ้าอย่างนี้ เขาไม่เข้าใจ ด้วยความที่เราเป็นคนที่คุยกับใครแล้วก็จะลงรูปเราไม่ได้คิดว่ามันจะต้องอะไร พอมาตอนหลังเรามาสายธรรม ก็นี่แหละสายธรรมก็สอนให้เรานิ่งปล่อยวางไม่ต้องไปยึดติดอะไรมา ทุกอย่างเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป มันไม่ใช่ของเรา เราเกิดมาก็ตัวคนเดียวจิตมาอาศัยร่างนี้เกิดเท่านั้น มันก็เลยทำให้เราแบบเราก็ปล่อยวางได้ไม่ต้องไปยึดติดอะไรมากมาย ทำทุกวันนี้เวลานี้ให้มีความสุขพยายามสะสมบุญ



พอเราไม่ได้ออกมาเปิดต่อหน้าสื่อกลับเป็นความรักที่ดีใช่ไหม ?
มันกลับเป็นอะไรที่ดีสำหรับเรา เพราะว่าเราก็เคยดูดวงมาแล้วว่า คุณเปิดเผยเรื่องความรักไม่ได้ จริงค่ะ หมอลักษณ์ยังบอกเลยว่าความรักเป็นดวงราศี เป็นดวงเขาเรียกว่าอะไรอะ ดวงดาวแตกเรื่องความรักมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เมื่อก่อนเนี่ยเรื่องราวของตัวเองจะพูดให้ทุกคนฟังหมดเลย พอมา ณ.วันนี้เรามานั่งคิดเราพูดไปมากๆก็ไม่ดี ก็เหมือนที่บอกว่าสายธรรมสอนให้เรานิ่ง อยู่ของเราให้มีความสุขก็พอ แล้วไม่ต้องไปอะไรกับใครมากมาย มันสอนให้เราแบบนั้นจริงๆ ค่ะ

ทุกวันนี้ยังแซ่บอยู่ และแซ่บขนาดนี้ลูกอายุ 18 แล้ว ?
18 แล้วค่ะ ย่าง 18 แล้ว ม.กรุงเทพปี 1 ค่ะ เวลาเดินไปไหนด้วยกันก็แบบ โอเคพี่น้องอะไรอย่างนี้

สิ่งหนึ่งที่เหมือนคุณแม่คือ ชอบเต้น ?
จริงๆ อยากให้ร้องเพลง แต่ว่าตอนเด็กๆ อะร้องเพลงแม่จนถึง 7 ขวบ ร้องได้แต่ก่อนเต้นตาม ร้องได้หมดเมื่อก่อนอะ พอมา 9 ขวบเปลี่ยนหมดเลย มาแนวเกาหลีสายเต้นโคฟเวอร์เกาหลี แล้วก็ไปซ้อมเต้นแล้วก็ไปประกวด บางทีเขาไม่ได้บอกว่าเป็นลูกเรา จริงจัง ขยันซ้อมไป 2 ทุ่ม 3 ทุ่มไปไปห้องซ้อมอะไรอย่างนี้ คือเขารักตรงนี้ไงเราก็ไม่รู้จะทำยังไง

แล้วเราสนับสนุนไหม ?
สนับสนุนค่ะ ดีกว่าเขาไปอย่างอื่น เขามาสายเต้นมาอะไรของเขา อยากให้ร้องเพลงได้ด้วยอะไรอย่างนี้แต่เขาไม่ชอบร้องเพลงเลย แต่ไม่ว่าเขาจะชอบอะไรเราก็สนับสนุนเขาหมด



แต่เขาบอกว่าถึงต่อให้ ณ วันนี้ หากนะหากแม้ว่าดาวมยุรีย์จะไม่มีงานขึ้นมา ชีวิตก็ไม่ลำบากแล้ว
สาธุ ไม่ใช่ค่ะคุณน้องขาคืออย่างนี้ พี่มีความรู้สึกว่าพอเราอยู่มาวันนึงเนี่ยเราผ่านอะไรมาเยอะมากนะคะ ผ่านอะไรมาเยอะ พอวันหนึ่งบุญเสริมเราเนี่ยมันก็มีสิ่งดีๆเข้ามาทำให้เราแบบไม่ต้องไปขวนขวาย เมื่อก่อนลุยทุกงานไปทุกที่ แม้กระทั่งงานธุรกิจงานเรื่องการเงินการลงทุนพี่ดาวไปศึกษามาทุกงาน จนกระทั่งวันหนึ่งเรามีความรู้สึกว่าเราไปแล้วมันไม่ใช่ตัวเรา แม้กระทั่งเป็นขายสินค้าตัวเองก็ทำมาหมดนะ พอวันนึงเรามานั่งถามตัวเองว่า “เขาคงให้เราแบบ มาอยู่แค่สายนี้หรือเปล่ามาแค่เป็นศิลปินร้องเพลงหรือเปล่า”อะไรอย่างนี้ พอไปทางอื่นแล้วมันก็ไปแล้วมันก็ไปแล้วไม่สำเร็จ ก็เลยกลับมายืนมองตัวเองแล้วบอกว่าถ้างั้นก็เราก็อยู่สวยๆ เราก็ไม่ต้อง เขาเรียกอยู่พอเพียง มีคนช่วยเราดูแลผู้อุปถัมภ์ดูแลเราให้ทางที่ปรึกษาคืองานก็รับให้มันน้อยลง ไม่ใช่ว่าไม่รับงานนะคะ รับงาน เพียงแต่ว่าอาจจะต้องแบบคิดว่าหางานราคานี้เราไปคุ้มค่าไหม สำหรับเราอ่ะเมื่อก่อนน่ะไปช่วยทุกงานอยู่แล้ว แต่ทุกวันนี้งานบุญบางงานก็ไปอยู่ แต่ว่าคัดกรองมากขึ้นมากกว่า