ย้อนรอย “เมถุนธรรม ปฐมปาราชิก”

แต่เรื่องไม่น่าจะเกิดและไม่คาดคิดว่าจะเกิดก็เกิดขึ้น หลังจากท่านฉันภัตราหารเสร็จ มารดาเข้ามากล่าวกับท่านว่า ตระกูลนี้เป็นตระกูลมั่งคั่ง มีทรัพย์สมบัติมากมาย เจ้าจงสึกมาครองสมบัติเหล่านี้ และจงทำบุญตามปรารถนาเถิด นางกล่าวถึงสามครั้ง พระสุทินก็ไม่ยินดีที่จะสึก นางจึงกล่าวอีกว่า “ถ้าอย่างนั้นเจ้าจงให้พืชเถิด” กษัตริย์ลิจฉวีทั้งหลายจะได้ไม่นำสมบัติอันตระกูลเราได้สะสมมาไปเสียหากไม่มีทายาทในการสืบสกุล พระสุทินตอบว่า อย่างนั้นพอจะทำได้ แล้วจึงลากลับไปสู่ที่ตนอยู่

ต่อมาไม่นานเมื่อภรรยาเก่าของพระสุทินมีระดู มารดาพระสุทินจึงได้พาไปสู่ที่พระสุทินอยู่ กล่าววิงวอนให้พระสุทินสึกอีก ถึงสามครั้ง พระสุทินก็ยังยืนยันคำเดิมที่จะไม่สึก มารดาจึงขอให้พระสุทินให้พืช เพื่อจะได้มีทายาทสืบสกุล รักษาสมบัติของตระกูล จะได้ไม่ตกไปเป็นของหลวง พระสุทินตกลงใจทำตามคำร้องขออ้อนวอนของมารดา จึงเสพเมถุนธรรม(การมีเพศสัมพันธ์) กับภรรยาเก่าเพื่อให้มีทายาท จะได้บวชต่อโดยไม่ต้องลาสิกขาออกไป ภรรยาเก่าก็ได้ตั้งครรภ์ถึงกำหนดก็คลอดบุตรเป็นชาย หลังจากเสพเมถุนธรรมแล้วท่านมีผิวพรรณหมองคล้ำ พวกภิกษุที่เป็นเพื่อนจึงสอบถาม ครั้นทราบความ จริงแล้วจึงพากันตำหนิท่านแล้วพาเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า พระองค์จึงให้ประชุมภิกษุสงฆ์ แล้วตรัสถามพระสุทิน พระสุทินก็ทูลรับทุกประการ พระองค์ตรัสติเตือนแล้วทรงบัญญัติเมถุนปาราชิกสิกขาบทว่า “ภิกษุใดเสพเมถุนธรรม ภิกษุนั้นต้องอาบัติปาราชิก”

หลังกรณีของพระสุทินแล้ว ก็ยังมีปัญหาที่ทรงให้พระพุทธองค์ทรงบัญญัติสิกขาบท เกี่ยวกับการเสพเมถุนอีกหลายกรณี เชิญหาความรู้กันต่อไป

ต่อมาได้มีเหตุ ภิกษุรูปหนึ่งอยู่ในป่ามหาวันได้เสพเมถุนกับลิง พระพุทธเจ้าทรงทราบจึงรับสั่งให้ประชุมสงฆ์ ทรงสอบสวนภิกษุนั้นรับสารภาพ ทรงตำหนิแล้วทรงบัญญัติเพิ่มเติมว่า “ภิกษุใดเสพเมถุนธรรม โดยที่สุดแม้กับสัตว์ดิรัจฉานตัวเมีย ภิกษุนั้นก็ต้องอาบัติปาราชิก”