จากกรณี น.ส.สุภาภรณ์ ศรีพูล อายุ 25 ปี ผู้จัดการร้านขายยาแห่งหนึ่งใน จ.สุราษฎร์ธานี ตัดสินใจใช้แม่น้ำตาปี เป็นสุสาน ด้วยการกระโดดจากสะพานศรีสุราษฎร์ ซึ่งเป็นสะพานที่สูงที่สุดของภาคใต้ โดยก่อนหน้านี้มีผู้พบเห็น "น้องจิ๊บ" ยืนเหม่ออยู่บนราวสะพานนานกว่า 3 ชั่วโมง แต่ไม่มีผู้ใดฉุกใจคิด เพราะสะพานดังกล่าวเป็นจุดชมวิวของชาวสุราษฎร์ธานี หลังเกิดเหตุหน่วยกู้ภัย และ เจ้าหน้าที่ผู้เกี่ยวข้องต่างระดมกำลังค้นหาอย่างต่อเนื่อง แต่พบอุปสรรค เนื่องจากสายน้ำเชี่ยวกราก เพราะเป็นปากแม่น้ำ เหตุเกิดเมื่อค่ำวันที่ 8 ก.ย.ที่ผ่านมา
ความคืบหน้าเมื่อวันที่ 10 ก.ย. หน่วยกู้ภัยมูลนิธิกุศลศรัทธาสุราษฎร์ธานี ร่วมกับศูนย์ป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย เทศบาลนครสุราษฎร์ธานี และชาวประมงพื้นบ้านบริเวณอ่าวบ้านดอน ยังคงออกค้นหาอย่างต่อเนื่องตามผิวน้ำ เนื่องจากคาดว่าร่างน้องจิ๊บจะลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ โดยการค้นหาในวันนี้ได้เน้นตามคลองสาขาของแม่น้ำตาปี ไปจนถึงบริเวณปากน้ำ ตามลักษณะขึ้นลงของกระแสน้ำ แต่ล่าสุดยังไร้วี่แวว
ขณะเดียวกัน นายโสภณ ศรีพูล อายุ 53 ปี นางโสภี อินทจันทร์ อายุ 42 ปี พ่อและแม่ รวมถึงญาติ ๆ ต่างปักหลักเฝ้ารออยู่บริเวณท่าน้ำใต้สะพาน ด้วยอาการโศกเศร้า นอกจากนั้นได้มีการทำพิธีตามความเชื่อ เพื่อให้พบร่างของน้องจิ๊บ
นายโสภณ กล่าวว่า ตนกับแม่น้องจิ๊บแยกทางกันมานานแล้ว โดยลูกสาว 2 คนอยู่กับตน น้องจิ๊บเป็นคนโต แต่ลูกทั้ง 2 ก็สนิทกับแม่ มีการพูดคุยกันอยู่ตลอดมา ที่ผ่านมาน้องจิ๊บไม่เคยเล่าปัญหาอะไรให้ฟัง จนกระทั่งล่าสุดเมื่อวันที่ 5 ที่ผ่านมา นางโสภี ได้เดินทางมาหาน้องจิ๊บ เนื่องจากทราบว่ามีปัญหากับทางบ้านของแฟนหนุ่ม และน้องจิ๊บ บอกว่าจะกลับมาอยู่กับตนที่บ้าน จนก่อนเกิดเหตุ เมื่อตนกลับมาจากทำงาน ทราบจากลูกสาวคนเล็กว่า น้องจิ๊บ ได้เก็บเสื้อผ้ามาไว้ที่บ้าน แล้วขับรถจักรยานยนต์ออกไป รอจนกระทั่งมืดค่ำยังไม่กลับบ้านและติดต่อทางโทรศัพท์ไม่ได้ และเมื่อเข้าไปในห้องนอน ก็พบจดหมายลาตายของน้องจิ๊บ เขียนทิ้งไว้ 2 ฉบับ ฉบับแรก ถึงพ่อแม่และน้อง ส่วนอีกฉบับเขียนถึงแฟนหนุ่ม ซึ่งหลังจากเห็นจดหมายตนกับลูกสาวคนเล็กก็ออกตามหา จนกระทั่งเห็นข่าวทางเฟซบุ๊กว่า น้องจิ๊บก่อเหตุกระโดดสะพานฆ่าตัวตาย
“เราเพิ่งมารู้ว่าที่น้องจิ๊บไปอยู่กับครอบครัวแฟนหนุ่ม เขามีปัญหามากมาย เขาถูกกดดันในหลายเรื่องๆ แต่ในจดหมายน้องยังบอกว่า ทุกอย่างเป็นความผิดของเขา ไม่ต้องการให้ครอบครัวของเราไปโทษคนอื่น จนถึงวันนี้เรายังไม่เห็นแม้แต่เงาของ "บิว" มีเพียงญาติๆ ของบิวเท่านั้นที่มาเฝ้ารอน้องจิ๊บ” ผู้เป็นพ่อกล่าวทั้งน้ำตา
