สิ่งสุดท้ายที่ “สตีเฟน ฮอว์กิง” ทิ้งไว้ให้การศึกษาจักรวาลวิทยาก็คือคอนเซ็ปต์เรื่องจักรวาลวิทยา ซึ่งเป็นประเด็นที่ทำให้นักฟิสิกส์แบ่งแยกออกเป็นสองสำนักมาอย่างยาวนาน
ภาพ TIMOTHY A. CLARY / AFP
แม้สตีเฟน ฮอว์กิงจะเสียชีวิตลงแล้วแต่งานวิจัยของเขากลับปลุกการถกเถียงทางจักรวิทยาที่ว่า “จักรวาลของเราเป็นหนึ่งในพหุภพที่ขยายต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุดหรือไม่ โดยแนวความคิดของสำนักหนึ่งกล่าวว่าจักรวาลถือกำเนิดขึ้นหลังปรากฏการณ์บิ๊กแบง และการขยายหรือ “การพองตัว” เหล่านั้นเกิดขึ้นและดับสลายหายไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีที่สิ้นสุดยกเว้นหลุมบางแห่ง ซึ่งหลุมเหล่านี้นั้นเองที่จักรวาลเช่นเราก่อตัวขึ้น และหลุมเหล่านี้ก็ล่องลอยเป็น “ฟองอากาศ” อยู่ในพหุภพที่ขยายและดับสลายไปเรื่อยๆ
นักวิทยาศาสตร์จำนวนมากไม่เป็นด้วยกับแนวคิดนี้ ซึ่งรวมถึงฮอว์กิงด้วย โดยเขาบอกระหว่างการให้สัมภาษณ์เมื่อปีที่แล้วว่า “ผมไม่เคยสนับสนุนแนวคิดพหุภาพเลย” ซึ่งหากเราอาศัยอยู่ในพหุภพที่ขยายและสลายอยู่ตลอดจริง จะหมายความว่ากฎฟิสิกส์และเคมีจะมีความแตกต่างกันในแต่ละจักรวาล อันเป็นสิ่งที่นักวิทยาศาสตร์หลายคนยอมรับไม่ได้
ฮอว์กิงเขียนวิจัยชิ้นสุดท้ายร่วมกับโธมัส เฮอร์ท็อกจากมหาวิทยาลัยเกอูเลอวองในประเทศเบลเยียม โดยพวกเขาไม่ได้ปฏิเสธแนวคิดพหุภพแต่เสนอแนวคิดที่ตีกรอบมันลง และงานวิจัยที่ตีพิมพ์ลงบนวารสารไฮเอเนอจีฟิสิกส์ในสัปดาห์นี้ชี้ว่า “การค้นพบของเราแสดงนัยยะว่ามีการลดขนาดของพหุภพกลายเป็นจักรวาลที่หลากหลายในขนาดที่เล็กลงมาก”
เฮอร์ท็อกกล่าวว่าการค้นพบตั้งอยู่บนพื้นฐานของทฤษฎีสตริง และสรุปได้ว่าจักรวาลนั้น “มีที่สิ้นสุดแน่นอน” แต่มีอยู่หลายจักรวาล