แด่รักนิรันดร์ของ "แม่งามทิพย์" ... สตรีผู้เก็บงำความเจ็บปวดไว้ในม่านแห่งรอยยิ้ม
ในวันที่โลกหมุนไปดังเช่นทุกวัน "ครอบครัวฉัตรบริรักษ์" กลับต้องหยุดนิ่งอยู่ในห้วงเวลาแห่งความสูญเสียที่ไม่อาจย้อนคืน เมื่อผู้เป็นดั่งแสงสว่างของบ้าน "คุณแม่งามทิพย์ ฉัตรบริรักษ์" ได้ออกเดินทางไกลสู่สัมปรายภพ ข้อความสั้นๆ ที่ลูกชายโพสต์แจ้งข่าว "คุณแม่เดินทางไกลแล้วครับ" ได้กรีดลึกลงในหัวใจของทุกผู้คนที่ได้อ่าน
ท่ามกลางความอาลัยที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างท่วมท้น ความจริงอันน่าสะเทือนใจที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังกลับทำให้หยดน้ำตาที่รินไหลนั้นหนักอึ้งยิ่งกว่าเดิม...
สำหรับโลกภายนอก ไม่มีใครเคยล่วงรู้เลยว่า ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา คุณแม่งามทิพย์และครอบครัวกำลังต่อสู้กับโรคร้ายกันอย่างเงียบๆ การต่อสู้อันหนักหน่วงนี้ถูกเก็บไว้เป็นเรื่องราวที่รับรู้กันเพียงในบ้าน อันเป็นพื้นที่ส่วนตัวที่อบอุ่นและปลอดภัยที่สุด
ท่านเลือกที่จะไม่ให้ข่าวนี้แพร่งพรายออกไป ด้วยหัวใจที่ยังคงเผื่อแผ่ไปถึงผู้คนรอบข้างเสมอมา ด้วยเหตุผลที่สะท้อนถึงความปรารถนาดีอย่างสุดซึ้ง... “กลัวคนอื่นๆ จะเป็นห่วง”
คำสั้นๆ นี้คือบทพิสูจน์ถึงความห่วงใยที่ท่านมีต่อมิตรสหายและทุกๆ คนที่รักท่าน ท่านเลือกที่จะมอบเพียงภาพของความสง่างาม สดใส และเปี่ยมด้วยพลังบวกให้โลกได้จดจำ โดยมีครอบครัวเป็นกำแพงแห่งรักที่คอยโอบอุ้มความเจ็บปวดนั้นไว้ด้วยกัน
ภาพที่คุณแม่ปรากฏกายในทุกๆ วัน จึงไม่ใช่แค่ความเข้มแข็งของคนคนเดียว แต่คือพลังแห่งความรักของทั้งครอบครัว ที่ร่วมใจกันปกป้องความรู้สึกของคนรอบข้างอย่างถึงที่สุด
วันนี้... แม้ไออุ่นแห่งความรักของแม่จะยังคงอบอวลอยู่ทั่วทุกมุมบ้าน แต่เสียงที่เคยเอ่ยเรียกชื่อลูกๆ ได้เงียบหายไปตลอดกาล โลกของลูกชายทั้งสามผู้ร่วมรบเคียงข้างมารดามาตลอด คงว่างเปล่าและเคว้งคว้างในวันที่ต้องร่ำลาโดยที่ยังไม่ทันได้เตรียมใจ
คุณแม่งามทิพย์ได้ใช้ทั้งชีวิตเพื่อหล่อเลี้ยงลูกชายให้เติบโตอย่างงดงาม และใช้ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตเพื่อสอนให้เห็นถึงพลังของความรักในครอบครัวที่จะพาเราข้ามผ่านทุกสิ่ง แม้ร่างกายจะลาลับจากไป แต่คุณงามความดี ความรัก และความเสียสละอันเป็นนิรันดร์ จะยังคงเป็นดั่งแสงดาวนำทาง สถิตอยู่ในความทรงจำของทุกคนตลอดไป
หลับให้สบาย... ในอ้อมกอดแห่งรักนิรันดร์ที่คุณได้มอบไว้ให้แก่โลกใบนี้... คุณแม่งามทิพย์.
